φθινοπωρινή ισημερια

Όλα εν σοφία….

Στην ημέρα της Τρίτης, έχουμε την φθινοπωρινή ισημερία, με την είσοδο του Ηλίου στο ζώδιο του Ζυγού.

Με την λέξη ισημερία εννοούμε την  στιγμή που ο Ήλιος διασχίζει τον “ουράνιο” ισημερινό (τη φανταστική γραμμή στον ουρανό πάνω από τον Ισημερινό της Γης) από το νότο στο βορρά.

Τότε η νύχτα και η μέρα έχουν σχεδόν την ίδια διάρκεια (12 ώρες) σε όλο τον κόσμο. Αυτός είναι ο λόγος που ονομάζεται «ισημερία».

Η ισημερία συμβαίνει δύο φορές τον χρόνο, όταν η γη διέρχεται από τα σημεία τομής της εκλειπτικής (ελλειπτική τροχιά της γης) και του ουράνιου ισημερινού. Η ισημερία συμβαίνει γύρω στις 21 Μαρτίου και 23 Σεπτεμβρίου.

Στην ισημερία, συναντάμε την ανάγκη για  την εξισορρόπηση των δύο πόλων, της ημέρας και της νύχτας.

Είναι εδώ, που η νύχτα, παίρνει το προβάδισμα, αρχίζοντας σταδιακά να κερδίζει περισσότερο έδαφος.

Κάθε ανθρώπινο όν, εμπεριέχει μέσα του, και τους δύο πόλους. Τόσο το φως όσο και το σκοτάδι.

Όπου ο ένας πόλος είναι ο Νους και ο άλλος η Ψυχή μας.

Οι δύο αυτοί, βρίσκονται διαρκώς σε διαμάχη, δημιουργώντας στην προσωπικότητα μια έντονη κατάσταση ανισορροπίας, η οποία δεν μας επιτρέπει να βιώσουμε την αρμονία, την ισορροπία και την γαλήνη, μια και πάντα η σχεδόν πάντα, ο νους και η ψυχή, ζουν στην αέναη πάλη του ποιος είναι ο πιο ισχυρός και ποιος θα επικρατήσει.

Θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε αυτόν τον αγώνα με την διάρκεια των ημερών, των 24ώρων, που πάντα έχουν κάτι διαφορετικό,(μεγαλύτερη μέρα, μεγαλύτερη νύχτα κλπ), εκτός από τις ημέρες την Ισημεριών.

Αν θα μπορούσαμε να τους ορίσουμε, θα λέγαμε πως ο Νους είναι το σκοτάδι , δηλαδή η νύχτα, και η Ψυχή το φως, δηλαδή η μέρα.

Ολόκληρη η ιστορία της εξέλιξής σου στηρίζεται πάνω σε αυτό.

Στο να μπορέσεις να βρεις εκείνη την μαγική ”τομή” …εκεί που ησυχάζει ο νους σους και πλημμυρίζει με φως η ψυχή σου. 

ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ.

Εκτός από τις Ισημερίες, που σε φυσικό επίπεδο έχουμε την εξισορρόπηση της μέρας με την νύχτα, έχουμε και τα δύο ηλιοστάσια, το φθινοπωρινό και το χειμερινό.

Στο Θερινό  ηλιοστάσιο, έχουμε την πορεία καθόδου του φωτός, (αρχίζει και μικραίνει η μέρα), ενώ στο χειμερινό ηλιοστάσιο, έχουμε την άνοδο του φωτός.

Το φως περνά απο τα ηλιοστάσια,(ίση μέρα, ίση νύχτα) για να ακολουθήσει την πορεία του προς την εξέλιξη του.

Οι Αρχαίοι Έλληνες, τελούσαν τα Ελευσίνια μυστήρια, 9 μέρες πριν την Φθινοπωρινή Ισημερία, όπου εκεί ήταν  και η λήξη τους.

Ο ”μυημένος” άνθρωπος, είναι αυτός που κατάφερε να εξισορροπήσει τα δύο μέρη μέσα του, το φως και το σκοτάδι του, τη μέρα του και την νύχτα του, το νου με την ψυχή του.

Κι εδω, για μια ακόμα φορά, δεν μπορούμε παρα να υποκλιθούμε στο  μεγαλείο και την σοφία του δημιουργού….

Όλα εν σοφία εποίησε..